Noord Spanje Mei 2014

Eindelijk heb ik de tijd gevonden om een verslag te schrijven over onze reis naar Spanje met Starling reizen.
Samen met Mario Severi en onze Starling begeleider Yves Adams vertrokken we op 10 mei 2014 voor een week naar Catalonië.
Het werd een fantastische ervaring.

Zaterdag 10 mei

Heel vroeg vertrokken we naar Zaventem voor onze vlucht richting Barcelona.
Het inchecken ging heel vlot en onze Mr. Jan Gear rugzakken zorden er voor dat we ook met onze grote telelenzen geen problemen hadden om deze als handbagage mee te nemen.

In Barcelona verloren we wel wat tijd met het wachten op de huurwagen maar eens dat geregeld, kon de pret beginnen.
Die dag reden we verder naar een locatie waar er regelmatig gieren te spotten zijn.
De omgeving was er zeer mooi maar de gieren bleven te ver weg voor een goede foto en ook de warmtetrillingen maakten het er niet makkelijker op.

.

 

 

Tegen de late avond waren we in ons hotel waar we de rest van de week zullen blijven. Mooi verzorgde kamers, vriendelijke mensen en ze houden er rekening met de onregelmatige uren waarop natuurfotografen willen eten...

Zondag 11 mei

De hut voor de havikarenden was voor ons gereserveerd en de verwachtingen waren hoog. Al had de dag ervoor een Nederlander er een hele dag voor niets gezeten...

De hut ligt op de top van een berg met mooi zicht op de vallei en een groot spiegelglas geeft je een heel goede kijk op het gebeuren.
En dan kan het wachten beginnen...
Om de tijd te verdrijven, begin ik met het fotograferen van een rotsmus en zet de 1.4 convertor op mijn 600 mm lens. Net als ik twee foto's had genomen, hoor ik Yves zeggen" Havikarend!"
Deze landt op de dorre boom waar eerst de rotsmus zat , maar met convertor krijg ik hem niet volledig in beeld! Stress!!
Ik schakel snel over naar de 7D met de 70-200 en begin te fotograferen.
Een tweede havikarend komt erbij en ik neem de tijd om de convertor terug te verwijderen van de 600 mm lens en zelfs dan past de havikarend maar net in beeld.
Het is een prachtige ervaring om deze dieren zo kort voor je lens te hebben en uiteindelijk krijgen we allen uitgebreid de tijd om vele foto's te nemen.

De ochtend van dag 1 was alvast geslaagd!

( Klik op de pijltjes en de thumbnails voor een nieuw groter beeld)

.

 

Veel rust wordt ons niet gegund want die avond is de hut aan de kleine torenvalken voorzien.
In de steppe zijn een aantal torens gebouwd om de vogels van een nestplaats te voorzien. Hierin nestelen de kleine torenvalken maar ook kauwen en zelfs een koppel scharrelaars.

Omdat de stenen toren niet zo fotogeniek is, waren er gelukkig ook een aantal takken aan de toren bevestigd.
Om op ooghoogte van de takken te komen, was het schuilhutje op een stelling voorzien. Een aparte ervaring vooral als het, zoals bij ons, ook nog eens behoorlijk aan het waaien was.
De hut was ook voorzien van een groot spiegelglas waardoor het uitzicht echt heel goed was, ook vluchtshots waren er mogelijk.

.

 

Dan terug naar het hotel, avondmaal rond 23 uur want we wilden steeds het laatste mooie licht meenemen om te fotograferen.
Na het eten de geheugenkaartjes nog leegmaken en dan naar bed.
Morgen staan de bijeneters op het programma!

Maandag 12 mei

Na een snel ontbijt worden Mario en ik door de lokale Spaanse organisatie naar de hut voor de bijeneters gebracht.
Zowel hut als lokatie vallen wat tegen. De hut heeft behoorlijk veel gaten, ook in de zij- en achterwanden waardoor er veel licht binnenvalt.
Er zit een behoorlijke groep bijeneters en ze komen regelmatig in een vijgenstruik voor de hut.
Deze struik heeft echter een paar dorre verticale takken bovenaan waardoor we een spierwitte lucht als achtergrond hebben. De foto's zijn dan ook niet van het niveau  dat ik verwacht had.
Het merendeel van de tijd vallen de vogels dan nog in het midden van de struik waar ze steeds beschut zijn door wat bladeren.
Bovendien ligt de struik pal langs de weg waar we regelmatig gestoord worden door wandelaars of loslopende honden.

Omdat we al gehoord hadden dat er nog een tweede locatie was voor bijeneters, sturen we Yves een sms.
Deze begrijpt de situatie onmiddellijk en laat ons ophalen.

De tweede locatie is veel beter, de hut staat in een soort droge bedding en we hebben een veel mooiere achtergrond.
Gelukkig is het die dag bewolkt en kunnen we ook in de namiddag verder fotograferen.

.

 

Geen tijd voor een siësta dus want 's avonds staat voor mij de griel op het programma, terwijl Mario voor de steenuilen kiest.

De hut voor de griel is een erg klein 1 persoonshutje aan de rand van een stoffige weg.
Ik heb deze vogel nog nooit gezien en ben benieuwd wat het zal worden.
Na wat wachten, komt de vogel uit de dekking. Een speciaal geval die griel met dat grote oog en die lange poten. Ook zijn roep doet wat prehistorisch aan.

.

 

Dan weer laat avondeten en morgen staat de hut met de drinkpoel op het programma

 

Dinsdag 13 mei

De hut met drinkpoel ligt kort bij het hotel en we hopen op veel verschillende soorten.
Het begint allemaal vrij rustig en we  zien en horen vooral veel wielewalen; deze vertikken het echter om dicht bij de hut te komen en het blijft bij waarnemingsfoto's van deze soort.

Wel hebben we een koppeltje zomertortels wat regelmatig dicht bij de hut komt en een meewerkende orpheusgrasmus.

 

.

 

Namiddag neem ik een siësta, ik had het echt nodig met al die korte nachten van de vorige dagen.
Yves doet niet mee, hij gaat onverstoorbaar door met  het verkennen van de steppe en het plaatsen van zijn eigen schuiltentjes.
Achteraf zal blijken dat we daar nog veel plezier gaan aan beleven..

Die avond ga ik naar de steenuilen. Mario had ze gisteren 2x een tiental minuutjes voor de lens gehad. Ik hoop stiekem op meer :-)

Van zodra ze me op de plaats afzetten, had ik geen goed gevoel.

Er was enorm veel wind en het zeil van de schuilhut maakt een enorm kabaal.
Na 5 uur wachten is het zo goed als donker en heb ik nog geen uil gezien..
Ik besluit al op te ruimen zodat we sneller kunnen vertrekken als de auto langs komt. Als deze stopt op de weg achteraan, kijk ik nog 1 keer naar buiten: er zit een uil in het donker, ik zie enkel nog zijn silhouet.
Ik beloof het hem: I'll be back! :-)
 

Dat was dan ook de eerste sessie zonder foto's; geen geheugenkaartjes leegmaken deze avond dus en ik besluit een extra glas wijn te nemen...

 

Woensdag 14 mei

De wekker staat op 03:30 uur; de kleine trap staat op het programma en dan moet je ruim voor zonsopgang het schuilhutje in.
Er staan 2 stuks 1-persoonshutjes dicht bij elkaar op de plaats waar de trap aan zijn balts begint.
 

We horen hem al snel roepen achter ons en een paar maal verschijnt hij voor de hut. Hij blijft echter achterdochtig en het echte baltsgedrag blijft achterwege.
Toch kunnen we wel een reeks foto's nemen.

.

 

 

Belofte maakt schuld:  's avonds ga ik  terug naar de uilen.
En dit maal met succes: twee uilen wisselen voordturend van plaats voor de hut en af en toe gaan ze op sprinkhanenjacht.
Mijn vorige sessie hier was snel vergeten; ik heb nu meer dan 4 uur lang van het schouwspel kunnen genieten.

.

 

Donderdag 15 mei

Terug vroeg op! Yves heeft een schuiltentje gezet op de steppe waar we grote kans maken op blonde tapuit.
Dit is pas echt natuurfotografie: In het holst van de nacht ( toch een uur voor zonsopgang...) in het midden van de Catalaanse steppe gedropt worden in een 1 persoonstentje wat er nog maar enkel dagen geleden door Yves werd geplaatst.
De verwachtingen zijn hoog en ik geniet van de komende zonsopgang. In mijn tentje ruikt het heerlijk en pas later zie ik dat de wilde tijm en rozemarijn gewoon aan mijn voeten groeien..
En dan: roodkopklauwier valt pal voor mijn hutje en begint aan zijn ochtendzang, ik durf de lens nauwelijks te draaien maar het lukt en ik kan een hele reeks foto's nemen.
Hij komt trouwens later nog terug en ook de beloofde blonde tapuit laat zich fotograferen. Dit was voor mij 1 van de mooiste ervaringen tijdens de reis.

 

.

 

In de late namiddag besluit ik om een tweede kans te wagen bij de bijeneters. Ik had er al wat vlinders gezien en hoop op een foto van de bijneter met vlinder als prooi.
Dit maal schijnt de zon echter behoorlijk en ik start met erg hard licht. Ook de bijeneters zelf werken nu minder goed mee en ik moet een hele tijd wachten vooraleer de eerste exemplaren voor de hut verschijnen. Na een tijdje valt de achtergrond al in de schaduw wat een heel apart effect geeft.Het lijkt wel uit een studio te komen.

.

 

Vrijdag 16 mei

Omdat ik niet helemaal tevreden was met de vorige foto's van de kleine trap, besluit ik een poging te wagen op een andere locatie.
Yves wil de hut zo  positioneren dat ik tegenlicht zal hebben.
Ik twijfel omdat ik hier geen ervaring mee heb maar laat me toch overtuigen.
Dus terug extreem vroeg uit bed en naar het hutje wat de Spanjaarden samen met Yves hebben klaar gezet.

In het donker toegekomen, valt de hut me behoorlijk tegen: ook hier overal openingen in het zeil: aan de zijkanten maar ook een groot gat aan de achterzijde. Ik hoor de trap bij het opkomen van de zon al roepen en hou me klaar. Als hij verschijnt is hij echter behoorlijk achterdochtig en de hut is nu aan de binnenzijde behoorlijk verlicht door al die openingen. Ik kan een paar foto's maken maar de trap vertrouwt het zaakje niet en gaat wat verder, net buiten mijn bereik, zijn spel verder zetten.
Ik ben wel tevreden van mijn foto's maar blijf met het gevoel zitten dat hier meer had in gezeten. Een nieuw zeil zonder gaten, dat hadden die Spanjaarden veel beter kunnen doen.
 

 

.

 

Yves had weer gelijk ( hopelijk leest hij dit niet.. :-) ): tegenlicht is prachtig!

 

Yves had een tweede hutje op de steppe klaar staan waar er kans was op klapekster. Mario was het gisteren al gelukt dus dat was mijn doel voor deze avond.
Ik was al een hele tijd aan het wachten als er in de struik links van de hut een roofvogel valt. Tergend traag draai ik mij lens naar links en een behoorlijk stuk naar omhoog: het is een roodpootvalk en ik kan gelukkig een aantal foto's nemen.
Na een tijdje vliegt hij weg en een kuifkoekoek valt in dezelfde struik.

En dan plots valt de klapekster vlak voor de hut, die Yves had weer gelijk! Ze zit nu net buiten mijn bereik tussen de begroeiing op de grond maar ik hoop dat ze seffens terug hoger op haar favoriete plaats gaat zitten. Ik kan de lens al klaar zetten en wacht maar de klapekster vliegt na een tijdje gewoon weg en ondertussen is het reeds te donker geworden, jammer!

.

 

Zaterdag 17 mei

Onze laatste dag en eigenlijk hadden we gepland om terug naar de drinkpoel te gaan.
Op die manier konden we toch iets langer slapen want de vlucht terug is ook pas 's avonds.

Yves beweert echter dat ik bijna zeker de klapekster ook 's morgens kan fotograferen.
Ik heb dan wel tegenlicht maar dat zie ik ondertussen al helemaal zitten.
Terug vroeg op dus en Yves brengt me weer in het donker naar de steppe. Nadien zal hij samen met Mario nog heel wat soorten kunnen fotograferen aan de drinkpoelhut.
Dat heb ik dus gemist maar ik heb erg genoten van mijn ochtend alleen op de steppe en ja, ook de klapekster gunde me een goede laatste dag ( en Yves had dus weer gelijk :-) )

 

.

 

Het was onze eerste georganiseerde fotoreis en het was een fantastische ervaring met Yves Adams en Starling reizen.

Heel wat soorten hebben we enkel dankzij de hulp van Yves en zijn eigen geplaatste schuilhutjes kunnen fotograferen en de natuurbeleving is op die manier nog vele malen hoger.

Ik denk dat ze ons bij Starling nog eens terug gaan zien! ( Al hebben ze wel lang op een reisverslag moeten wachten...)